We leven in een tijdperk dat zichzelf graag vrij noemt. Veelal vrij van kerkelijke dogma's, vrij van sociale conventies, vrij van seksuele taboes. En toch: nergens worden we zo strak geregisseerd als in de liefde. Want wat heet liefde, wie mag wie beminnen, hoe vaak, met welk doel, in welke vorm – dat alles lijkt vrij, maar wordt diep gestuurd door culturele normen. We zijn vrij om te kiezen, maar slechts binnen een nauw keurslijf van wat sociaal acceptabel is.

Je hebt een kaarsje aangestoken. Je dampende thee of favoriete wijntje naast je. En toch voel je onrust. Niet omdat je iets vergeten bent. Maar omdat je iets niet doet. Die yoga, die journal, dat supplement – alles dat zogenaamd ‘voor jezelf zorgen’ betekent, voelt als een to-dolijst waar je achterloopt. We noemen het zelfzorg. Maar voelt het als zorg, of als dwang?

We hebben gevoel gepromoveerd tot toetssteen. Als we het niet voelen, twijfelen we. Alsof helderheid pas geldig is als het door je lijf raast. Alsof alleen emotie mag bevestigen wat je allang weet. Maar: soms wéét je het gewoon. Zonder golf van emotie. Zonder rilling. En dat is óók waarheid. We hoeven gevoel niet te wantrouwen. Maar we hoeven het ook niet te forceren. Gevoel is geen examen. Geen checklist. Geen bewijslast. Het is een taal. En niet iedereen spreekt 'm

Wat als denken je vrij zou maken, maar je niet vertelt hoe? Filosofie is eeuwenoud, groots en soms onbegrijpelijk. Maar ook: menselijk, nodig en verrassend dichtbij. Toch klinkt het woord voor velen als een intellectuele hobby voor stoffige professoren. En ‘vrij denken’? Dat klinkt dan weer als een hippe workshop met affirmaties en ademhalingsoefeningen. Tijd voor helderheid. Tijd voor onthulling.

Wat als denken je vrij zou maken, maar je niet vertelt hoe? Filosofie is eeuwenoud, groots en soms onbegrijpelijk. Maar ook: menselijk, nodig en verrassend dichtbij. Toch klinkt het woord voor velen als een intellectuele hobby voor stoffige professoren. En ‘vrij denken’? Dat klinkt dan weer als een hippe workshop met affirmaties en ademhalingsoefeningen. Tijd voor helderheid. Tijd voor onthulling.

De ongemakkelijke erfenis! We leven in tijden waarin generaties elkaar lijken te wantrouwen. Krantenkoppen zoals ‘Millennials te lui om te werken’ of ‘Boomers vernietigen onze planeet’ versterken het beeld dat generaties radicaal verschillend zijn en zelfs tegenover elkaar staan. Maar wat is eigenlijk het doel van de media in het creëren en versterken van deze labels en conflicten?